To browse Academia. Since the mid-twentieth century, there has been a discussion in the academy about "two cultures": humanities and sciences and the so-called third culture. In this article I outline the history of this debate. I also present new trends in contemporary humanistic reflection: posthumanism and transhumanism, which are based on interdisciplinary research. I am also describing the projects and the output of several currents of contemporary art: robotic art, bio art and bio-robotic art.
Bestie i ludzie. Notą do Francuzów, w języku francuskim, rozpoczynającą się od słów: "Dans l'homme de Dieu est deposée l'idée de Napoleon [ Autograf składający się z dwu kart arkusika ze śladami złożenia na krzyż przechowywany jest w Muz. Papier formatu 20,8 × 13,5, bez znaków wodnych, jest tak cienki, że przebija atrament z zapisu na drugiej stronie; na pierwszej karcie w lewym górnym rogu ma wyciśnięty znak firmowy z koroną i z napisem: "Germain en Laye-Dupré" [ Jest to autograf dwóch tekstów: na górze pierwszej strony karty znajduje się dwuwiersz: Jak drzewo przed wydaniem owocu w zarodek, Tak całe życie zbiera się w pierś, w sam jej środek 2.
Pod dwuwierszem umieszczony został wspomniany już tekst w języku francuskim. Rękopis, oznaczony w Bibliotece Polskiej w Paryżu numerem 84, nazywam "niewidocznym", ponieważ o ile dwuwiersz [Jak drzewo Schulz i wiązało się to nie tylko z prześladującą go agorafobią kojarzył ścieśnienie, skurczenie, redukcję z bezpieczeństwem i spokojem, z zachowaniem siebie na przekór wywłaszczającym siłom heterogenicznego ogromu 7.
Dlatego w prozie istotnym elementem staje się pokójbohaterowie wycofują się do pustych i ciasnych wnętrz, aby przetrawić spotykające ich klęski, doznawać iluminacji, chronić się przed żywiołami. Narrator Genialnej epoki oznajmia: "Mój pokój był granicą i rogatką" 8.
W Manekinach powalony przez Adelę i ostatecznie zadenuncjowany Ojciec ,,usuną się do pustego pokoju na końcu sieni i oszańcował się tam samotnością" 9. Narrator Księgi, zaraz po odnalezieniu autentyku, pobiegł do swego pokoju, by go studiować W Samotności zapomniany, opuszczony zamurowany! Były to gorzkie miesiące i lata" Pokój jest dziurą, otchłanią w bycie, w którą wpadł narrator: nic go nie łączy z przestrzenią poza nim, pojawia się on znikąd.
